-
1 εκφευγω
(fut. ἐκφεύξομαι, aor. 2 ἔκφυγον)1) убегатьἐκφυγέειν μεμαώς Hom. — желая убежать;
ἥκουσιν ἐκφυγόντες Aesch. — они прибыли, спасаясь бегством2) избегать, избавляться, ускользать(θάνατον Hom., Pind., Her.; τέν πεπρωμένην Aesch. и εἱμαρμένην Plat.; τὰν θεῶν νέμεσιν Soph.)
παῦροι ἐξέφυγον ἁλὸς ἤπειρόνδε νηχόμενοι Hom. — немногие спаслись, выплыв из моря на сушу;οἱ ἐκφεύγοντες ἤδη τέν χιόνα τόποι Polyb. — места, которые уже освободились от снега3) вылетать, устремляться(βέλος ἔκφυγε χειρός Hom.)
4) ускользать, пропадатьἐ. τινά Soph., Eur., Dem. и τινί Arst. — ускользать от кого-л.;
τὸν πράξεων καιρὸν ἐξέφυγεν Plut. — он упустил время для дел5) удаляться, уходитьἐ. παιδιᾶς ἔτη Plat. — выйти из детского возраста
См. также в других словарях:
ετώσιος — ἐτώσιος, ον (Α) (επικ. επίθ.) 1. μάταιος, άσκοπος («βέλος ὠκὺ ἐτώσιον ἔκφυγε χειρός», Ομ. Ιλ.) 2. ανωφελής, άχρηστος, περιττός («σὺ δ ἐτώσια πόλλ ἀγορεύσεις», Ησίοδ.) 3. αυτός που δεν έχει φθάσει εις πέρας, ανεκτέλεστος, ατέλειωτος («τὸ δ ἔργον… … Dictionary of Greek